کد مطلب:152400 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:207
احترام حضرت بقیة الله به تربتی که بر دیوار مالیده شده بود
یكی از بانوان مؤمنه و پرهیزگار، به نام «خدیجه ظهوریان» فرزند عباسعلی كه هم اكنون قریب نود سال از عمر با بركت خود را پشت سر گذاشته و با آنكه نزدیك ده سال است كه بر اثر سكته، از پا افتاده و با كمك عصا خود را به این سو و آن سو می كشاند، نماز جماعتش ترك نمی شود، نقل می كند:
حدود سی سال قبر مهر تربتی كه خودم از كربلا آورده بودم، كثیف شده بود. آن را بردم و در آب روان (آب خیابان وسط شهر مشهد مقدس) شستشو دادم و در میان سطل گذاشتم و برگشتم.
وقتی روبروی مسجد دوازده امامی ها رسیدم، با خود گفتم: خوب است مهر را برگردانم، تا وقتی كه به منزل می رسم طرف دیگرش نیز خشك شود، مهر را كه برگردانیدم، بر اثر خیس بودن طرف زیرین مهر، قدری تربت به انگشت بزرگم چسبیده بود. انگشتم را به دیوار روبروی مسجد مالیدم و رفتم.
شب در خواب دیدم، آقای بزرگواری كه به ذهنم رسید حضرت حجة بن الحسن امام زمان ارواحنا فداه هستند، سرشان را به همان جای دیوار كه ذكر شد، گذاشته اند و به من می فرمایند: «اینجا تربت جدم حسین علیه السلام را مالیده ای!» [1] .
حدود سی سال قبر مهر تربتی كه خودم از كربلا آورده بودم، كثیف شده بود. آن را بردم و در آب روان (آب خیابان وسط شهر مشهد مقدس) شستشو دادم و در میان سطل گذاشتم و برگشتم.
وقتی روبروی مسجد دوازده امامی ها رسیدم، با خود گفتم: خوب است مهر را برگردانم، تا وقتی كه به منزل می رسم طرف دیگرش نیز خشك شود، مهر را كه برگردانیدم، بر اثر خیس بودن طرف زیرین مهر، قدری تربت به انگشت بزرگم چسبیده بود. انگشتم را به دیوار روبروی مسجد مالیدم و رفتم.
شب در خواب دیدم، آقای بزرگواری كه به ذهنم رسید حضرت حجة بن الحسن امام زمان ارواحنا فداه هستند، سرشان را به همان جای دیوار كه ذكر شد، گذاشته اند و به من می فرمایند: «اینجا تربت جدم حسین علیه السلام را مالیده ای!» [1] .
[1] داستانهاي شگفت انگيز ص 140.